Ο αμφιβληστροειδής χιτώνας είναι φωτοευαίσθητοςεσωτερικός χιτώνας του οφθαλμού, ο οποίος περιέχει τους φωτοϋποδοχείς (κωνία και ραβδία).
Φωτεινό ερέθισμα φτάνει στους φωτοϋποδοχείς και, μέσω της μετατροπής του σε νευρικό ερέθισμα, με τη συμμετοχή των δίπολων και γαγγλιακών κυττάρων του αμφιβληστροειδούς, γίνεται αντιληπτό ως εικόνα από τον εγκέφαλο.
Ο χοριοειδής χιτώνας βρίσκεται μεταξύ του αμφιβληστροειδούς και του σκληρού χιτώνα και, μαζί με την ίριδα και το ακτινωτό σώμα, αποτελούν το ραγοειδή χιτώνα.
Ο χοριοειδής ανήκει στους αγγειοβριθέστερους ιστούς του ανθρώπινου σώματος.
Το υαλοειδές σώμα καταλαμβάνει περίπου το 80% του όγκου του οφθαλμού και αποτελείται από κολλαγόνο, διαλυτές πρωτεΐνες, υαλουρονικό οξύ και μόρια νερού.
Προσφύεται φυσιολογικά στη βάση του, στα όρια του οπτικού δίσκου και περιβοθρικά.
Με την πάροδο της ηλικίας η υαλοειδικήγέλη υπόκειται σε μεταβολές όπως η ρευστοποίηση (σύγχυση) και η συναίρεση, που συχνά οδηγούν σε οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς, προκαλώντας συχνά συμπτώματα όπως οι μυϊοψίες («μυγάκια», «αράχνες», «κλωστές» κλπ).
Η ωχρά κηλίδα είναι μία στρογγυλή περιοχή του οπίσθιου πόλου, υπεύθυνη για την κεντρική όραση.
Η OCT διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη σύγχρονη πολύτροπη απεικόνιση στην οφθαλμολογία (ophthalmicmultimodalimaging).Είναι μία μη επεμβατική μέθοδος χωρίς ακτινοβολία και χωρίς επαφή, η οποία επιτρέπει τηλήψη μεγάλου αριθμού εικόνων υψηλής ευκρίνειας σε πραγματικό χρόνο. Με την OCT μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες τόσο για το πρόσθιο όσο και για το οπίσθιο ημιμόριο του οφθαλμού, εξετάζοντας τους ιστούς του οφθαλμού με λεπτές τομές. Η έλευση της OCT έφερε επανάσταση στη διάγνωση και παρακολούθηση των παθήσεων της ωχράς κηλίδας π.χ. ηλικιακή εκφύλιση, διαβητική ωχροπάθεια, επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη κλπ.
Η OCT-A, η οποία βασίζεται στην τεχνολογία της OCT, απεικονίζει με μη επεμβατικό τρόπο τη ροή στα αιμοφόρα αγγεία του οφθαλμού, χωρίς την ανάγκη έγχυσης κάποιου σκιαγραφικού μέσου.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μεταβολών στο σήμα της OCT, οι οποίες προκαλούνται από την κίνηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Για παράδειγμα, η OCT-A βρίσκει εφαρμογή στη διάγνωση χοριοειδικήςνεοαγγειακήςμεμβράνης και στην παρακολούθησή της μετά από θεραπεία, όπως και στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.
Η υπερηχογραφία χρησιμοποιεί υψηλής συχνότητας ηχητικά κύματα, τα οποία ανακλώνται πίσω στον πομπό καθώς προσπίπτουν στις διαχωριστικές επιφάνειες μεταξύ των ιστών του οφθαλμού. Με τον τρόπο αυτό σχηματίζεται η εικόνα του εσωτερικού του οφθαλμού.
Η b–scan υπερηχογραφία αποτελεί εργαλείο-κλειδί στη διάγνωση της αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς σεπεριπτώσεις αδιαφανών διαθλαστικών μέσων, π.χ. σε περίπτωση υπερώριμου καταρράκτη ή αιμορραγίας υαλοειδούς.
Επίσης, η b-scan υπερηχογραφία είναι απαραίτητη στην εκτίμηση ενδοφθάλμιων μορφωμάτων, π.χ. σπίλος χοριοειδούς, μελάνωμα χοριοειδούς κλπ.
